Arzular Arsız

(İtten aç yılandan çıplak

Gelip durmuşsam kapına
Var mi ki doymazlığım. )

Selam olsun yalnızların yalnızına, yalnızlığıyla barış ilan etmiş olana.

Sen miydin o, yalnızlığım mıydı yoksa ?

Bazen var olmak yok olmaktan daha ağır gelir. Lakin istesende yok olamazsın, varlığını ilan etmiş somutluğunu kanıtlamış bir enerji bütünü olarak hiçliğin karanlık boşluğuna karışmanın yolunu bulamazsın.  Her gece kendini yok etmeye adarsın beyninde sıkışmış nöronlara bağlı ucube bedenini, inat edersin, azim gösterirsin yine de başaramazsın. Yaşamını yok edemezsin, yaşamın ne kadar hiç olursa olsun kendini bir hiçe çeviremezsin, yaşamaktan kaçamazsın ve durup dururken hiç gereği yokken bir gece daha, sadece yaşarsın. Belki fazladan bir sigara yakınca mutlu hissedersin kendini yada alışılmış bir kadeh oluşuverir parmaklarının arasında. Bardağı çevirir dumanı üflersin geceye bir şiir bıakır yıldızlara isim koyarsın, karanlığın ihtişamına karşı koyamazsın ve şehrin en yükseğinden okkalı bir küfür sallarsın gelmiş ve gelecek olana. Bu esnada  kaçınılmaz son yine belli eder kendini ufukta ve döngünü tamamlarsın. Fakat korkarım ki hiçliğe asla düşemezsin.

 

Sevdiğim, kaçak baharım
Yüzüne boyandı gece
Toprağıma düştü yağmur
Ah süzüle süzüle

Ellerin tenimde ateş
Korkular bir adım öte
Dağlarımdan geçti rüzgar
Çığ düşüre düşüre